سینمای دیگری که خاطره شده است
| خاک؛ حسرت روزهای گذشته سینما «پرسپولیس» را می‌خورد، سینمایی که حوالی میدان راه‌آهن قرار دارد و مسافران هواپیماهایی که از بالای سالن روباز آن رد می‌شوند، سالنی خالی از تماشاگر را می‌بینند و شاید به یاد روزهای اوجش می افتند. این روزها، اتاق آپاراتِ سینما بیشتر شبیه به خانه‌های جنگ زده است. ساختمان‌های بلند در حال ساخت، اطراف سینما «پرسپولیس» را دوره کرده‌اند و در پشت بام‌های ساختمان‌های کوتاه‌ترِ اطراف ابزار زندگی کارتن خواب‌ها دیده می‌شود. سینما «پرسپولیس» در سال ۱۳۴۰ و در خیابان سی متری نظامی – سه راه کارگران سابق – مجوز کار دریافت کرد. سید محسن اصغر تبریزی، مالک و سازنده این سینما بود که مجوز مربوط به این کار را از وزارت کشور و شهرداری برای صدور پروانه ساختمان می‌گیرد. این سینما در ۲۰ مهر سال ۱۳۴۰ با گنجایش ۹۷۴ نفر آماده بهره‌برداری می‌شود، بخشی از این سینما مثل سینماهای دیگر از جمله «سپیده» سربسته و بخشی دیگر روباز بوده است. «گوریل درنده رها شده» نخستین فیلمی بوده که در این سینما نمایش داده می‌شود. سینما «پرسپولیس» تنها یک دستگاه آپارات داشته است که برای نمایش هر فیلم چهار بار آنتراک می‌داده و این موضوع وقت تماشاگران را می‌گرفته و موجب اعتراض آنها می‌شده است. بعد از مدت کوتاهی تماشاگران به در و دیوار آن آسیب می‌زنند و با کشیدن سیگار در نزدیکی پرده موجب تیرگی صفحه نمایش می‌شوند و به این ترتیب رتبه سینما به درجه ۲ و ۳ و قیمت بلیت آن به ۲۵، ۲۰ و ۱۵ ریال تقلیل پیدا می‌کند. از دهه ۳۰ سالن انتظار، سرویس‌های بهداشتی و وسایل گرما و سرمازای این سینما کاهش پیدا می‌کند تا اینکه در دهه‌ی 50 این سالن نیز مانند برخی از سالن‌های دیگر مورد هجوم قرار می‌گیرد، تخریب و آتش زده می‌شود. کمی بعد از انقلاب، این سینما بازگشایی می‌شود اما از مهر ماه سال ۱۳۶۱ بنا به درخواست مالک آن، با تغییر کاربری سینم ا«پرسپولیس» به انبار فروشگاه موافقت می‌شود؛ به این ترتیب سالن متروکه دیگری به تعداد سالن‌های رها شده سینماهای تهران اضافه می‌شود و همچنان تهران از داشتن سالن روباز سینما محروم است. |
سینمای دیگری که خاطره شده است
| خاک؛ حسرت روزهای گذشته سینما «پرسپولیس» را می‌خورد، سینمایی که حوالی میدان راه‌آهن قرار دارد و مسافران هواپیماهایی که از بالای سالن روباز آن رد می‌شوند، سالنی خالی از تماشاگر را می‌بینند و شاید به یاد روزهای اوجش می افتند. این روزها، اتاق آپاراتِ سینما بیشتر شبیه به خانه‌های جنگ زده است. ساختمان‌های بلند در حال ساخت، اطراف سینما «پرسپولیس» را دوره کرده‌اند و در پشت بام‌های ساختمان‌های کوتاه‌ترِ اطراف ابزار زندگی کارتن خواب‌ها دیده می‌شود. سینما «پرسپولیس» در سال ۱۳۴۰ و در خیابان سی متری نظامی – سه راه کارگران سابق – مجوز کار دریافت کرد. سید محسن اصغر تبریزی، مالک و سازنده این سینما بود که مجوز مربوط به این کار را از وزارت کشور و شهرداری برای صدور پروانه ساختمان می‌گیرد. این سینما در ۲۰ مهر سال ۱۳۴۰ با گنجایش ۹۷۴ نفر آماده بهره‌برداری می‌شود، بخشی از این سینما مثل سینماهای دیگر از جمله «سپیده» سربسته و بخشی دیگر روباز بوده است. «گوریل درنده رها شده» نخستین فیلمی بوده که در این سینما نمایش داده می‌شود. سینما «پرسپولیس» تنها یک دستگاه آپارات داشته است که برای نمایش هر فیلم چهار بار آنتراک می‌داده و این موضوع وقت تماشاگران را می‌گرفته و موجب اعتراض آنها می‌شده است. بعد از مدت کوتاهی تماشاگران به در و دیوار آن آسیب می‌زنند و با کشیدن سیگار در نزدیکی پرده موجب تیرگی صفحه نمایش می‌شوند و به این ترتیب رتبه سینما به درجه ۲ و ۳ و قیمت بلیت آن به ۲۵، ۲۰ و ۱۵ ریال تقلیل پیدا می‌کند. از دهه ۳۰ سالن انتظار، سرویس‌های بهداشتی و وسایل گرما و سرمازای این سینما کاهش پیدا می‌کند تا اینکه در دهه‌ی 50 این سالن نیز مانند برخی از سالن‌های دیگر مورد هجوم قرار می‌گیرد، تخریب و آتش زده می‌شود. کمی بعد از انقلاب، این سینما بازگشایی می‌شود اما از مهر ماه سال ۱۳۶۱ بنا به درخواست مالک آن، با تغییر کاربری سینم ا«پرسپولیس» به انبار فروشگاه موافقت می‌شود؛ به این ترتیب سالن متروکه دیگری به تعداد سالن‌های رها شده سینماهای تهران اضافه می‌شود و همچنان تهران از داشتن سالن روباز سینما محروم است. |
سینمای دیگری که خاطره شده است